Przedstawienie koncentrowało się na najważniejszych scenach dramatu, takich jak: Scena więzienna, Wielka Improwizacja czy Salon warszawski. Symboliczna, ale minimalistyczna scenografia, zmieniająca się w poszczególnych scenach na oczach widzów oraz kostiumy wprowadziły uczniów w realia i tajemniczy klimat dramatu Adama Mickiewicza. Ciekawym, ale zarazem zaskakującym urozmaiceniem spektaklu było wykorzystanie płaskich lalek i „gadających głów” animowanych przez aktorów.