O tym, że film Doroty Kobieli i Hugh Welchmana nie zostanie wyróżniony tą prestiżową nagrodą wiedzą już wszyscy. Ale o tym, że taką nagrodę powinien otrzymać, wiedzą tylko ci, którzy obejrzeli animowaną adaptację powieści Władysława Reymonta.
Walory epopei chÅ‚opskiej dostrzeżono już 100 lat temu przyznajÄ…c jej autorowi NagrodÄ™ Nobla. Jako miÅ‚oÅ›nicy spotkaÅ„ w poznaÅ„skiej Muzie doceniamy jakość tej animacji. Od pierwszego kadru zachwyca kolorystykÄ… i grÄ… aktorskÄ…. Na uwagÄ™ zasÅ‚uguje muzyka. Poza tym oglÄ…danie filmu wymaga znajomoÅ›ci dzieÅ‚ malarskich z II poÅ‚owy XIX w. (zobacz film inspiracje malarskie). Gdy Å›ledzimy kulisy pracy nad dzieÅ‚em, przekonujemy siÄ™, że cierpliwoÅ›ci od twórców mógÅ‚by uczyć siÄ™ niejeden z nas.
W prelekcji przed filmem podsuniÄ™to nam myÅ›l, że „ChÅ‚opi” sÄ… opowieÅ›ciÄ… o naszych babkach i jak siÄ™ okazaÅ‚o, byÅ‚a to interpretacja niezwykle prawdziwa.
W dyskusji po filmie (czy wÅ›ród uczennic i uczniów z klasy 1i, czy w klasie 3f) pobrzmiewajÄ… te same wÄ…tpliwoÅ›ci – czy „ChÅ‚opi” to opowieść o dawnych Lipcach, czy o wspóÅ‚czesnych dylematach „wykluczonych”; czy twórcy filmu zasÅ‚ugujÄ…, jak dawniej Remont, na najwyższe uznanie, czy sÄ… tylko kolejnÄ… kolorowankÄ… o nieprawdziwej wsi. Fragment prelekcji link